HET ZIT ER BIJNA OP………..

Liefting Kadertoernooi Castricum geslaagd!

Op uitnodiging trad Martien de Gier namens Club’70 aan in het (Piet) Liefting Kadertoernooi te Castricum. Het werd een feest van herkenning voor de Gier, die na een afwezigheid van meerdere jaren weer eens in het 38/2 negenvaks kaderspel participeerde. Met een deelnemersveld van 12 verdeeld over twee poules ging het erom 1e in de poule te worden om vervolgens via de kruisfinale te bepalen wie er winnaar zou worden.
Marcel van Dijk (57/2 Neo), Vincent Veldt en Jeffrey Lenaers schoten uit de startblokken. De ene serie na de andere kwam uit de keu. Vooral Lenaers maakte indruk. Zijn plaatsing is ongekend en na een afwezigheid van meerdere seizoenen was het verbluffend te zien wat een talent deze jonge vent nog steeds heeft. Hij werd dan ook 1e in zijn poule.
In de finale ontmoette Lenaers teamgenoot (Targa Team Castricum) Vincent Veldt. Ook “Vince” speelde de laatste paar seizoenen op een lager pitje. Gezin, werk etc. vroeg aandacht en het biljarten hing er een beetje bij. Dit seizoen draait hij echter weer op volle toeren en met series van 100 en meer (57/2) won hij ook ruim zijn poule.
De finale werd een kraker: na 4 beurten stond Lenaers (180 crb’s 38/2) op 117 en Veldt op …… 24! Veldt had pas 10% maar wie nu dacht dat het klaar was, kwam bedrogen uit. Met uiterste precisie en inzet knokte hij zich in 4 beurtjes terug aan de leiding om uiteindelijk een verbijsterde Lenaers op de stoel achter te laten. Volkomen verdiend reikte Alex Völker in zijn rol als eminent wedstrijdleider de Liefting Bokaal uit aan Vincent Veldt.
Mooi is dat Veldt zijn training/opleiding als biljarter kreeg van de helaas te vroeg overleden Piet Liefting. De kadergoeroe uit Castricum had een grote naam als trainer/opleider. Ook broers Arie en Kees waren/zijn begenadigd biljarters maar broer Piet was een uitzonderlijk man met dito uitspraken. “Ik kan er wel duizend”, riep hij als hij na een bezoek aan een topwedstrijd ergens in den lande weer de biljartzaal betrad van Jan Veldt (vader van inderdaad!) in Castricum. En iedereen MOEST natuurlijk even aanhoren wat hij weer allemaal gezien en geleerd had.
Ook de Gier kende Piet als geen ander. Ooit zag Liefting de Gier debuteren in de kadercompetitie waarna hij aan het eind van de avond de Gier aansprak en zei: “Martien, je kunt fantastisch biljarten maar van kader 38/2 heb je niks nada begrepen!”. De ballen kwamen terug op tafel en Piet gaf die avond bij Café Fabel in Haarlem nog even een clinic. Later speelden Liefting en de Gier enkele jaren in hetzelfde kaderteam, waarna de incidentele tips en tricks nog eens de revue passeerden.
Zowel winnaar Veldt als de Gier memoreerden dit aan het eind van een schitterend toernooi dat volgend seizoen natuurlijk een vervolg krijgt. Als speler of arbiter is de Gier erbij. Veldt als winnaar ook, samen met nummer 2 Lenaers en Johan Rodermond (Almere). De rest is op uitnodiging en zo hoort het tenslotte ook met een invitatietoernooi.
Cijfers ontbreken, maar Martien de Gier was achteraf tevreden. Al viel het niet mee! Zelfs een partij van 24(!) in 13 beurten was zijn deel, maar de afsluiter met 26 gemiddeld maakte alles goed.
En tot slot nog iets over het materiaal: alles in Castricum wordt beheerd door een stichting. Het pand wordt voor biljarten maar ook voor andere hobby’s en (denk)sporten gebruikt. De biljartzaal is goed ingedeeld met zeven tafels, bar, keuken, toiletruimten etc. Alles is brandschoon en de biljarts zijn meer dan fantastisch. De Gier: “Ik heb in al mijn seizoenen als biljarter nog nooit op zulk soepel, snel, zuiver en vooral ook schoon materiaal gespeeld. Het was me zelfs op momenten TE goed, zodat ik het spul niet controleerde. Groot en klein spel, doorschieten, trekken, pikeren en masseren, het ging zo “makkelijk” dat je de illusie kreeg niet meer te hoeven afstoten. Wat een tafels, wat een geweldige ervaring!”.

Het bleef nog even onrustig in Castricum, maar rond zessen zondagmiddag zat het erop. Een prachtig evenement kwam teneinde en met een gemeend “tot volgend jaar!!” nam Arie Liefting (tachtiger en nog steeds deelnemer) afscheid van “zijn” jongens!

Theo van der Aa pakt clubtitel 2022

Op een enerverende dag en dito toernooi is Theo van der Aa erin geslaagd het clubkampioenschap te winnen. In de finale versloeg hij de verrassend sterk spelende Ger Windt (35 over 3-bnd) in slechts 23 beurten (55 crb's libre). Driebanden tegen libre, kader tegen libre, driebanden tegen kader, alles passeerde de revue en de leden deelnemers vonden het prachtig. De derde plaats was uiteindelijk voor Martien de Gier, die na bijna 10 jaar weer eens een toernooi speelde. Echter, makkelijk was dat niet tegen de sterk opererende Henk Molenkamp die halverwege duidelijk aan de leiding ging. Een serie van 42 gevolgd door 30 brak echter zijn verzet met een duidelijk opgeluchte de Gier dus als winnaar van de derde plaats. De top zes gaat op zoek naar drie biljarters om invulling te geven aan het Jan Willemse Toernooi dat gespeeld gaat worden in de eerste helft van maart 2023. Met een combinatie van spelsoorten? We gaan het zien!

KRODER DOET HET WEER........

Vooraf roepen dat het gewest binnen handbereik ligt, is niet voor iedere biljarter weggelegd. Tenslotte zijn er voorwedstrijden en een districtsfinale te verspelen voorafgaand aan dat gewest en daar moet je dan maar even doorheen. Nu, Remco Kroder riep dat en legde zich daarbij toch een beetje druk op. Echter, onder druk is hij op zijn best. Zo ook in de districtsfinale driebanden klein 1e klasse. Op het thuismateriaal in het lokaal van de BV Onder Ons bleef Remco zelfs ongeslagen en met dus 14 punten en 0,750 moyenne was het gewest (voorronde NK) bereikt. Onze andere vertegenwoordiger deed het qua moyenne niet slecht, maar wist de vereiste hoeveelheid zeges niet te boeken. Met 6 punten en 0,717 was de vijfde plaats voor René Verkaik. (foto: Remco in de finale tegen Marcel van Dijk/Vriendenkring (zittend))

2 Finalisten 1e klasse 3-bnd klein

René Verkaik en Remco Kroder hebben zich namens Club'70 weten te plaatsen voor de districtsfinale driebanden klein 1e klasse. Eigenlijk op jacht naar promotie bleek dat beide driebanders tegen zwaardere concurrentie opliepen dan verwacht. Met moyennes van 0.689 (Kroder) en 0.672 (Verkaik) was plaatsing toch geen probleem. Als 2e en 4e geplaatst gaan zij op 14, 15 en 16 oktober op jacht naar de titel en plaatsing in de gewestelijke finale, het voorportaal van het Nederlands kampioenschap. Lokatie: Onder Ons - Sportpark Adrichem te Beverwijk.

John van Eeken 3e in eindronde district 3e klasse 3-bnd

Met 10 punten en 0,337 gemiddeld kwam John net te kort in de finale 3-bnd klein 3e klasse, gespeeld bij Café Westerhout te Haarlem. 1 Punt of 0,038 moyenne méér zou hem in de gewestelijke eindronde gebracht hebben. Echter, in zijn eerste finale als driebander kan hij terugkijken op een geslaagd toernooi. De opgedane ervaringen zullen hem volgend seizoen ongetwijfeld sterken in zijn jacht op goud EN de eindronde gewest!

Afscheid van Erelid Charles Jansen

Mijn geschiedenis met Charles Jansen                         20 december 2021

Mijn beste Charles,

Ik durf je -als in een brief- met jou aan te spreken.

Het was eind september 1970 toen ik mijn eerste stappen deed in de Biljartacademie

van Gé van der Kuijl in de Arnoldystraat Haarlem-Noord.

En daar trof ik de biljartende familie Willemse/Jansen voor het eerst. Jan, jouw oom ,ving mij op en stelde mij voor aan de andere leden. En op die avond werd ik meteen gekoppeld aan jou, om mijn kunsten te laten zien. Je was mij toen verre de baas.

Maar geen nood. Ik kreeg van alle kanten aanwijzingen om mijn spel te verbeteren.

En van jou in het bijzonder. Ik had mij voorgesteld dat zo'n biljartavond best wel lang kon duren. Maar rond een uur of negen ging jij met aan aantal aan de grote ronde tafel zitten en kwamen de kaarten op tafel. Klaverjassen. En waren er niet genoeg maatjes om mee te spelen dan werd er gedamd of geschaakt. En daar was jij een kei in. Echt de beste van ons allemaal.

Door deze verrassend afwisselende avond werd ik van de eerste dag opgenomen in jouw familieclub. Jij hebt het in 2010 bij ons 30 jarig jubileum zelf geschreven.

Club 70, was jouw “familieclubje”.

En daarna, opvolger van jouw oom Jan als voorzitter, werd ik ook een beetje deel van de familie.

En daardoor kreeg ik het voorrecht om je beter te leren kennen. Want jij zat toen al in het bestuur als wedstrijdleider. Jij leerde mij dat een bestuurder geen “hotemetoot” was die het voor het zeggen had, maar iemand die in dienst stond van de leden. Die namens de leden zorgde voor het wel en wee van de vereniging. Waar ik nog wel eens van binnen in vlam stond als ik meende dat iets anders moest, was jij degene die de zaak suste en kalmerende woorden sprak.

Het evenwicht in het bestuur en daardoor in de hele vereniging.

Daarmee werd het geen saai zooitje. Want je nam op feestavonden Nel mee, jouw prachtige vrouw, die zo'n beetje je bijna spreekwoordelijke tegenpool was. Jij was tevreden en blij als iedereen uit zijn bol ging. En Nel zorgde ervoor dat we ook inderdaad los kwamen.

En zo werd ons clubje ook helemaal het familieclubje, waar jij zo trots op was.

Door de verhuizing van het lokaal eerst naar Haarlem-Noord bij Tom Wisker en later naar het Koetshuis raakte het kaarten en dammen/schaken op de achtergrond. We werden een “gewone” biljartclub. Maar door jouw bestuursfunctie, met grote betrokkenheid als penningmeester, bleef de goede saamhorigheid binnen het bestuur bewaard.

Nu terugkijkend op die periode heb ik zoveel van jou geleerd. Ik koester voor mijzelf jouw bescheidenheid, jouw begrip en wijze raad en ik beschouw je als een van de grote cadeaus in mijn leven.

Het is niet voor niets dat toen Bert voorzitter was, hij ons beiden terugriep in het bestuur. Hij voelde dat er weer iets van de “familie” terug moest komen. Ook toen heb ik weer een geweldige tijd met je mee gemaakt. En dan je zoon Pieter, die natuurlijk het spelletje net als jij wel leuk vond, ook het penningmeesterschap van je overnam, maakte je zo trots. Jij nam op de achtergrond vaak het papieren werk van hem over. Maar deze dienst hield je het liefst voor je zelf. Je ging er niet prat op.

Eigenlijk hoor je lovende woorden tijdens het leven tegen elkaar te zeggen, daar een feestje van maken. Maar onze “beschaving” heeft ervoor gezorgd, dat we daar pas toe komen in een “in memoriam”.

Het is nu een aantal dagen nadat je ons verlaten hebt. Gelukkig heb je de inhoud, voorgelezen, nog mee gekregen.

Uit mijn hart zeg ik dat ik het een voorrecht vind jou niet alleen gekend, maar vooral met jou “meegeleefd” te hebben.

Een voorrecht ook om jouw vier prachtige zoons te hebben leren kennen. Maar vooral ook Pieter met wie ik vele jaren in het bestuur heb gezeten.

Ik voel me echt een stukje van jouw familie.

Een bekende uitspraak is: je bent pas dood, als men je naam niet meer spreekt.

Jouw naam zal nog heel, heel lang genoemd worden. Tot die tijd ben je voor ons niet echt dood.

Je blijft bij ons.

Jan Larsen

CHARLES….

Toen bij mij het bericht kwam dat Charles Jansen gekozen had het leven op gepaste wijze te verlaten, was ik verrast noch geschrokken.

De laatste periode dat ik Charles zelf meemaakte was uiteraard bij ’t Denksportcentrum, waar hij zo af en toe nog de middag biljartend doorbracht. Ook hebben we samen een enkele keer even aan een tafeltje gezeten waar we “onze” historie de revue lieten passeren. Tenslotte kende ik Charles ook alweer zo’n 40 jaar! (en hij mij).

Om even Charles als persoon te schetsen het volgende: begin tachtiger jaren speelde ik in een C1-team van de BV Suisse. Op een avond traden wij uit aan bij Café Kennemerland tegen Club’70.

Na afloop aan de bar werd het nog even gezellig en al gauw tikte de klok iets over twaalven aan.

Nu zat ik destijds in een lastige situatie. Ik was werkloos geraakt, moest goed op de centjes letten en had mijn auto weggedaan. Tot mijn verbazing waren mijn teamgenoten vertrokken en ik had een probleem. Van Haarlem Noord naar Schalkwijk geen bus meer, lopen was ietwat ver en een taxi te duur! Tom Wisker, de kastelein, zei: “Wacht even Mart, na sluitingstijd breng ik je weg.”

Dat nu hoorde Charles, die mij meteen aansprak, vroeg waar ik naartoe moest en zei dat ik met hem mee kon. Ik opgelucht en wij weg.

Naar huis rijdend vroeg Charles mij hoe ik dat ging doen met de finale Hoofdklasse, ook bij Club70. Nou ja, de bus of de fiets maar dan! “Dat gaat niet gebeuren; ik pik je op!” En zo geschiedde. De hele finale werd ik gehaald en gebracht door Charles, die dat eigenlijk heel gewoon vond.

Maar helemaal gewoon was het niet natuurlijk. Het was zijn onbaatzuchtige instelling die mij hielp die finale te spelen EN ervoor zorgde dat ik überhaupt mee kon doen (stond op het punt om af te zeggen).

In latere jaren leerde ik Charles en zijn vrouw uiteraard beter kennen, zeker in de perioden van mijn lidmaatschap. Geschokt was ik zeker toen zijn vrouw plotseling overleed; hetzelfde had ik meegemaakt met mijn vader. Ik kon mij zo goed voorstellen hoe Charles daaronder gebukt ging! Verrast was ik toen hij – net als mijn vader toen- direct weer probeerde de draad op te pakken. Charles liep bij Club70 en Denksport weer binnen, pakte de keu op en probeerde de gang er weer in te houden. Echter, zijn gezondheid kreeg een tik te verwerken en ondanks het ook nu vlotte herstel vertrouwde hij mij toe het niet makkelijk te hebben.

En die ontboezeming was eigenlijk niets voor Charles, zeker niet tegenover in feite een ‘biljartvriend’. Toen al had ik door dat hij -net als mijn vader- het leven welbeschouwd volledig volbracht vond. Vandaar ook mij aanhef: ‘verrast noch geschrokken”. Mocht ik hetzelfde meemaken straks, hoop ik dat ik de kracht en de moed vind dezelfde weg te kiezen die Charles (en mijn vader destijds) heeft gekozen.

De familie wens ik alle sterkte in het verwerken van dit grote verlies. Toch hoop ik dat ook zij kracht kunnen putten uit het feit dat het Charles bewuste keuze was EN dat er altijd de herinnering is en blijft aan een ongelooflijk fijn mens.

Ik zal hem zeker missen; iedereen die hem kende zal hem zeker missen!

Martien de Gier